Τι είναι η Θετική Διαπαιδαγώγηση;

Αγαπητοί γονείς,

Σε αντίθεση με όσα θεωρούν πολλοί, η Θετική Διαπαιδαγώγηση δεν είναι να μεγαλώνεις παιδιά χωρίς να τους λες όχι. Στην πραγματικότητα, αυτό το στυλ ανατροφής ‘’δημιουργεί’’ παιδιά που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους. Αντί να απειλούν, να εξαναγκάζουν ή να δωροδοκούν ένα παιδί να συμπεριφέρεται σωστά, ο γονείς/φροντιστές εργάζονται για να αναπτύξουν τον αυτοέλεγχο των παιδιών τους. Οι ενήλικες ενθαρρύνουν τα παιδιά να κάνουν καλύτερες επιλογές επισημαίνοντας τι κάνουν σωστά, ενώ έτσι αναπτύσσουν την ικανότητα του παιδιού να λύνει τα προβλήματα της ζωής του. Όταν χρησιμοποιούν θετική διαπαιδαγώγηση, οι γονείς προωθούν τον σεβασμό, την ηρεμία και την ανεξαρτησία στο παιδί τους.

Δείτε πώς:

Η θετική διαπαιδαγώγηση δίνει προτεραιότητα στη σύνδεση.

Τα παιδιά έχουν την καλύτερη συμπεριφορά και τα περισσότερα κίνητρα για να ακούσουν, όταν οι βασικές τους ανάγκες είναι ικανοποιημένες (αγάπη, ύπνος, πείνα, ξεκούραση).

Είναι αδύνατο, τα παιδιά να αισθάνονται τέλεια συνδεδεμένα μαζί μας ανά πάσα στιγμή, ωστόσο, πρέπει να βεβαιωθούμε πως αισθάνονται ότι ακούγονται, κατανοούνται και είναι ασφαλή, ώστε να μας προβάλλουν την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά τους.

Οι γονείς υιοθετούν την οπτική του παιδιού:

1. Αφιερώνουν χρόνο για να καταλάβουν ότι ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται απειλή, ανασφάλεια, ανησυχία, πείνα ή κούραση, καθώς αυτά τα συναισθήματα μπορεί να λειτουργήσουν αρνητικά στη συμπεριφορά του.

2. Εκφράζουν την κατανόηση για τα συναισθήματα του παιδιού τους, ώστε το παιδί να μπορεί να ανακουφιστεί από αυτά.

3.Κατανοούν ότι τα συνεχιζόμενα προβλήματα συμπεριφοράς μπορεί να οφείλονται στην αδυναμία του παιδιού να συμπεριφερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ως εκ τούτου, είναι ευθύνη των γονέων να βοηθήσουν το παιδί να αναπτύξει αυτή την ικανότητα.

Οι γονείς χρησιμοποιούν ένα συνδυασμό θετικής ενίσχυσης, αρνητικής ενίσχυσης και λογικών συνεπειών.

Η Θετική ενίσχυση χρησιμοποιείται για την ενίσχυση της καλής συμπεριφοράς. Λέγεται στο παιδί τι έκανε και λειτούργησε καλά ή πώς έφτασε κοντά στο να κάνει αυτό που περίμεναν από αυτό.

Η Αρνητική ενίσχυση είναι η καθυστέρηση ή η διακοπή αυτού που θέλει πχ να κάνει το παιδί, μέχρι αυτό να συνεργαστεί. Για παράδειγμα, δεν θα φέρω τα παιδιά μου στο πάρκο μέχρι να καθαριστούν τα παιχνίδια τους ή δεν θα ακούω τι λένε, μέχρι να σταματήσουν να γκρινιάζουν.

Οι Λογικές συνέπειες ποικίλλουν, αλλά πηγάζουν άμεσα από τη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, πολλοί γονείς δρούν:

– Απομακρύνοντας το παιδί από μια κατάσταση όπου έβλαψε ένα άλλο παιδί.

– Πληρώνοντας για ένα βάζο που έσπασε το παιδί, χρησιμοποιώντας δικά του χρήματα από τον κουμπαρά του.

– Δεν του επιτρέπεται το tablet για το υπόλοιπο της ημέρας, επειδή χρησιμοποίησε το κινητό χωρίς άδεια.

Ας μη ξεχνάμε: Τα παιδιά μας δεν είναι μόνο μικρά πλασματάκια, είναι και οι ενήλικες του αύριο! Ανατροφοδοτώντας τα ανάλογα, θα μεγαλώσουμε παιδιά που μπορούν να λύσουν προβλήματα, θα έχουν κοινωνικό πνεύμα και τη δυνατότητα να κάνουν τον κόσμο μας ένα πιο ειρηνικό μέρος!

Με αγάπη,

ΔΕΠ-Υ, 4 Τρόποι για να υποστηρίξετε το παιδί σας!

Αγαπητέ γονέα,

Τα παιδιά που παλεύουν με την έλλειψη προσοχής δυσκολεύονται να φιλτράρουν τα εξωτερικά ερεθίσματα και τους εξωτερικούς περισπασμούς: αυτό που είναι εύκολο να αγνοήσετε, είναι σαν μια μεγάλη διαφημιστική πινακίδα για το παιδί σας!

Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσετε πώς να υποστηρίξετε το αγχωμένο παιδί σας και να ανταποκριθείτε στην ευαισθησία και στις συναισθηματικές του ανάγκες.

1. Να είστε υπομονετικοί. Αν τους ζητήσετε να κάνουν κάτι, πιθανότατα θα αποσπαστούν στη διάρκεια της προσπάθειας τους, από μια δραστηριότητα, έναν ήχο, μια σκέψη ή ένα αντικείμενο. Πριν ξεκινήσετε να υψώνετε τη φωνή σας, κάντε μια παύση για ένα λεπτό και πάρτε μια βαθιά ανάσα και έπειτα αρχίστε να σκέφτεστε. Υπενθυμίστε ξανά αυτό που αναμένετε να κάνουν και μην το παίρνετε προσωπικά. Δεν είναι ασεβείς, απλώς χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να κάνουν πράγματα.

2. Να είστε συνεπείς. Καθιερώστε προβλέψιμες ρουτίνες και να είστε συνεπείς στο να τις τηρείτε. Η ύπαρξη μιας δομής στο εξωτερικό κόσμο του παιδιού, το διευκολύνει να αναπτύξει μια δομή και στον εσωτερικό του κόσμο. Μαζί, μπορείτε να δημιουργήσετε μια οπτική υπενθύμιση (πίνακας, post –it κτλ) τόσο με εικόνες όσο και με απλές λέξεις για το τι περιλαμβάνει η κάθε μέρα, όπως για παράδειγμα το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων τους. Τοποθετήστε την οπτική υπενθύμιση σε ένα μέρος που είναι εύκολο να το δουν τα παιδιά σας, όπως στον τοίχο ή στο γραφείο τους και αναφέρετέ το ξανά και ξανά.

3. Να είστε αξιόπιστοι. Να εννοείτε αυτό που λέτε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο μπερδεμένο για ένα παιδί από το να του λες να κάνει κάτι ή να το απειλείς με κάτι που δεν εννοείς και δεν θα συμβεί. Οι λέξεις χάνουν το νόημα τους και με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά χάνουν την εμπιστοσύνη τους σε εσάς. Οι πράξεις σας πρέπει να υποστηρίζουν τα λόγια σας. Αν λέτε ότι πρόκειται να κάνετε κάτι, κάντε το.

4. Να είστε προβλέψιμοι. Με το να είστε συνεπείς και αξιόπιστοι, γίνεστε προβλέψιμοι για το παιδί σας. Ξέρει τι να περιμένει και δημιουργεί μια αίσθηση εμπιστοσύνης και ασφάλειας προς εσάς. Η προβλεψιμότητα, η αξιοπιστία και η συνέπεια είναι οι τρεις πυλώνες της ασφαλούς σχέσης γονέα-παιδιού που θέτουν τα θεμέλια για μια υγιή ανάπτυξη.

5. Θέστε όρια. Τα όρια παρέχουν δομή και πλαισιώνουν το άγχος. Εφόσον, τίθενται με σεβασμό, υγιή τρόπο, τα όρια δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας και δημιουργούν ένα στέρεο έδαφος για εξερεύνηση, παιχνίδι και δημιουργικότητα. Η υπερβολική ελευθερία μπορεί συχνά να δημιουργήσει πάρα πολύ άγχος. Παρέχοντας ένα δομημένο περιβάλλον για το παιδί σας, βοηθάτε στη μείωση του άγχους και διοχετεύετε την ενέργεια του παιδιού σας σε παραγωγικές και κοινωνικά αποδεκτές δραστηριότητες.

Τέλος, κάτι που έχουμε μάθει μέσα από την θεραπευτική διαδικασία με παιδιά διαγνωσμένα με ΔΕΠ-Υ, είναι να σκεφτόμαστε πάντα τι νιώθει και τι χρειάζεται το παιδί που έχουμε μπροστά μας την εκάστοτε στιγμή.

Συχνά, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, δεν μπορούν να σας ενημερώσουν προφορικά τι χρειάζονται ή πώς νιώθουν. Αντίθετα, σας δείχνουν μέσα από τις πράξεις ή τις συμπεριφορές τους και η εκμάθηση της αποκωδικοποίησης αυτής της επικοινωνίας είναι μέρος της δυνατότητας σας να τα υποστηρίξετε και να ανταποκριθείτε στις ανάγκες τους.

Για παράδειγμα, αντί να πουν “Νιώθω αγχωμένος, επειδή δεν καταλαβαίνω αυτήν την εργασία για το σπίτι”, μπορεί να πετάξουν το βιβλίο εργασιών και να πουν κάτι σαν : “Δεν θέλω να κάνω την εργασία μου! Είναι βαρετή!”.

Εάν ρωτήσετε τον εαυτό σας «Τι νιώθει και τι χρειάζεται το παιδί μου αυτή τη στιγμή; » προτού του απαντήσετε, μπορεί να συνειδητοποιήσετε ότι η εργασία είναι πολύ δύσκολη γι’ αυτό και πιθανότατα χρειάζεται να το βοηθήσετε να την ολοκληρώσει.

Το να πείτε κάτι σαν :

“Είναι πραγματικά μια δύσκολη εργασία αυτή, ας τη δούμε κομμάτι-κομμάτι και ας την κάνουμε μαζί. Μπορώ να σε βοηθήσω!”

θα είναι ένα πολύτιμο δώρο που θα κάνετε στο παιδί και στον εαυτό σας!

Με αγάπη,

Εκτελεστικές Λειτουργίες – Τι πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι γονείς

Αγαπητέ γονέα,

Αυτό το άρθρο σε αφορά, είτε έχεις ανησυχίες για το παιδί σου είτε όχι.

Γιατί είναι τόσο σημαντικές οι Εκτελεστικές Λειτουργίες;

ΓΕΓΟΝΟΣ #1: Οι εκτελεστικές λειτουργίες του παιδιού σας, 3 έως 11 ετών, είναι ένας από τους μεγαλύτερους δείκτες ψυχικής, συναισθηματικής και σωματικής υγείας και ο μεγαλύτερος δείκτης της επιτυχίας και της ευτυχίας του στο σπίτι, στην τάξη και όχι μόνο.

ΓΕΓΟΝΟΣ # 2: Τα ζητήματα της εκτελεστικής λειτουργίας αντιμετωπίζονται λανθασμένα ως τεμπελιά ή απάθεια.

Τι είναι οι Εκτελεστικές Λειτουργίες;

Οι Εκτελεστικές Λειτουργίες είναι ένα σύνολο γνωστικών δεξιοτήτων που μας βοηθούν να φέρουμε εις πέρας εργασίες, να επιλύουμε προβλήματα, να οργανώνουμε, να παραμένουμε ήρεμοι και να σκεφτόμαστε δημιουργικά.

Ποιες είναι οι Βασικές Εκτελεστικές Λειτουργίες και πώς μοιάζουν στα παιδιά;

Αν σκεφτούμε την Εκτελεστική Λειτουργία ως όρο-ομπρέλα για σημαντικές διαδικασίες νοητικού ελέγχου, μπορούμε να κατανοήσουμε 3 στοιχεία της: την Εργαζόμενη μνήμη, τον Ανασταλτικό έλεγχο και τη Νοητική ευελιξία.

1. Εργαζόμενη Μνήμη

Η Εργαζόμενη Μνήμη μας επιτρέπει να κρατάμε κομμάτια πληροφοριών στο μυαλό μας, ώστε να καταλαβαίνουμε διανοητικά τα πράγματα, μας βοηθά να συλλογιστούμε, να λύνουμε προβλήματα και να σχεδιάζουμε τα πλάνα δράσης μας.

Πώς μοιάζει αυτό;

Μπορείτε να φανταστείτε την Εργαζόμενη Μνήμη του παιδιού σας οπτικά ως ένα post-it, το οποίο ανάλογα με το στάδιο ανάπτυξής του, θα είναι σχετικά μικρό (ικανό να κρατήσει μόνο μερικά κομμάτια πληροφοριών) έως αρκετά μεγάλο (ικανό να εργαστεί διανοητικά με πολλές πληροφορίες).

Αν ζητήσετε από το παιδί σας να σηκωθεί από τον καναπέ, να πάει να πάρει το βιβλίο του, αλλά πρώτα να πλύνει τα χέρια του, όμως να μη ξεχάσει να χρησιμοποιήσει σαπούνι και να φέρει κι ένα στυλό καθώς έρχεται σ’εσάς..Τι πιστεύετε; θα ήταν τόσο μεγάλο το post-it- του, ώστε να διαχειριστεί αυτές τις οδηγίες;

Τι θα συμβεί αν το βρείτε στο μπάνιο να πλένει τα χέρια του, ξεχνώντας εντελώς ότι έπρεπε να πάει να πάρει το βιβλίο του και ένα στυλό (που βρίσκονταν σε δύο ξεχωριστές τοποθεσίες του σπιτιού);

Αν και μια φυσική αντίδραση σας, μπορεί να είναι απογοήτευση ή υποψία ότι το παιδί σας δεν άκουσε ή δεν έπρεπε να έχει αποσπαστεί, η καλύτερη αντίδρασή θα προέλθει από την επίγνωση της λειτουργικής μνήμης του παιδιού σας!

2. Ανασταλτικός Έλεγχος

Ο ανασταλτικός έλεγχος περιλαμβάνει αυτοέλεγχο, πειθαρχία και συνεργάζεται με την Μνήμη Εργασίας και μας βοηθούν να παραμένουμε συγκεντρωμένοι σε έναν στόχο ή να υλοποιήσουμε ένα σχέδιο, καθώς αποκλείουμε τους εσωτερικούς και εξωτερικούς περισπασμούς.

Πώς μοιάζει αυτό;

Ο ανασταλτικός έλεγχος του παιδιού σας σχετίζεται με το αν μπορεί να μείνει καθισμένο στην τάξη, τη στιγμή που η παρόρμησή του είναι να βγει έξω και να τρέξει. Στα παιδιά (και στους ενήλικες) σχετίζεται με το να ‘κρατάμε’ τη γλώσσα μας να πεί κάτι ακατάλληλο, ή να πηγαίνουμε γυμναστήριο, ενώ προτιμάμε να μείνουμε στον καναπέ, ή να αντιστεκόμαστε στο να φάμε τούρτα, ενώ βρισκόμαστε σε διατροφή.

Σημείωση: Υπάρχουν τρόποι βελτίωσης του ανασταλτικού ελέγχου και είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού σας!

3. Νοητική Ευελιξία

Η νοητική ευελιξία ή αλλιώς γνωστική ευελιξία, συνδέεται με τη δημιουργικότητα και περιλαμβάνει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε με διαφορετικούς τρόπους και να βλέπουμε νέες δυνατότητες και προοπτικές.

Συχνά τα παιδιά μπορεί να αισθάνονται απογοητευμένα επειδή το αρχικό τους σχέδιο έχει αποτύχει και δεν είναι σε θέση να συλλάβουν έναν εναλλακτικό τρόπο επίλυσης του προβλήματος.

Πώς μοιάζει αυτό;

Ένα όμορφο απόσπασμα που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα της κακής νοητικής ευελιξίας προέρχεται από τον Alexander Graham Bell:

«Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη πόρτα ανοίγει, αλλά συχνά κοιτάμε τόσο μακριά και τόσο μετανιωμένα την κλειστή πόρτα, που δεν βλέπουμε αυτές που ανοίγουν».

Δεν θα θέλατε να βοηθήσετε το παιδί σας να δει τις πόρτες που ανοίγουν; Να είναι σε θέση να συλλάβει προβλήματα και ιδέες με πολλούς τρόπους;

Η ζωή είναι πολύ πιο ευτυχισμένη όταν τα παιδιά αναπτύσσουν νοητική ευελιξία, τα πηγαίνουν καλύτερα με τους άλλους και αναρρώνουν από τις αναποδιές.

Ποιοι είναι οι καλύτεροι τρόποι ενίσχυσης της Εκτελεστικής Λειτουργίας στα παιδιά;

Μελέτες δείχνουν ότι το πρόγραμμα θεραπειών και δραστηριοτήτων, η μουσική, οι πολεμικές τέχνες, το τραγούδι, ο χορός και ο αθλητισμός, βελτιώνουν τις Εκτελεστικές Λειτουργίες των παιδιών.

Στόχος μας ως θεραπευτές, είναι να υποστηρίξουμε τα παιδιά να μεγαλώσουν το μέγεθος των post-it /Εργαζόμενης μνήμης τους, καθώς και να βοηθήσουμε τους γονείς να μάθουν τις αποτελεσματικές στρατηγικές για την ενίσχυση τους.

Ποια είναι η σύνδεση μεταξύ Προσοχής και Εκτελεστικής λειτουργίας;

Οι διαταραχές που σχετίζονται με την προσοχή σχετίζονται και με την Εκτελεστική Λειτουργία, αλλά η Διαταραχή Εκτελεστικής Λειτουργίας διαφέρει από τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής(ΔΕΠΥ). Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό τα παιδιά να αξιολογούνται σωστά.

Τώρα που διαβάσατε αυτό το άρθρο, γνωρίζετε ακριβώς ποιες είναι οι εκτελεστικές λειτουργίες και τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν.

Πράγμα που σημαίνει ότι είστε σε θέση να βοηθήσετε πραγματικά το παιδί σας να ευδοκιμήσει.

4 Λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να χτυπάμε τα παιδία!

Αγαπητέ γονέα,

Δυστυχώς, πολλοί γονείς εξακολουθούν να χτυπούν ή να φωνάζουν άσκοπα στα παιδιά τους, κάτι που όλοι έχουμε δει, ακούσει ή ζήσει. Ίσως μεγάλωσες σε ένα καταχρηστικό περιβάλλον, χωρίς να γνωρίζεις ότι δεν είναι «φυσιολογικό» ο μπαμπάς να χτυπά τη μαμά, ή ίσως ήσουν το παιδί που δεχόταν ένα ή δύο χαστούκια κάθε φορά που έκανες κάτι “λάθος” (λέω “λάθος” γιατί μερικές φορές αυτό που θεωρείται “λάθος” από τους βίαιους γονείς μπορεί να είναι πολύ αυθαίρετο, όπως – να μην πήρες 10 σε ένα μάθημα- ή – να έσπασες ένα βάζο).

Όποια και αν είναι η περίπτωση, αυτό το άρθρο είναι για όλους, είτε έχουν χτυπήσει ένα παιδί, είτε έχουν δεχτεί χτύπημα όντας παιδία. Παρακάτω, είναι 4 λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να χτυπάμε τα παιδιά μας:

Λόγος #1. Το χτύπημα διδάσκει στα παιδιά ότι είναι εντάξει να χτυπούν. Ως ενήλικες, είμαστε τα πρότυπά τους και τους δείχνουμε πώς να χειρίζονται και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Εάν χτυπάμε το παιδί μας όταν θυμώνουμε, του διδάσκουμε ότι το χτύπημα είναι μια καλή απάντηση για όταν αισθάνεται θυμό ή απογοήτευση. Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα αγόρια που χτυπιούνται στο σπίτι, είναι συχνά αυτά που τσακώνονται στο σχολείο ή καταλήγουν σε ριψοκίνδυνες, παραβατικές συμπεριφορές και σχέσεις.

Λόγος #2. Όταν οι άνθρωποι οι οποίοι σε νοιάζονται και παράλληλα σε χτυπούν, σου φωνάζουν και σε βάζουν κάτω, είναι πολύ δύσκολο να μεγαλώσεις ως άτομο με σταθερότητα, ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Το χτύπημα μακροπρόθεσμα δημιουργεί θυμωμένους, βίαιους και καταθλιπτικούς ενήλικες, με δυσκολίες στις σχέσεις τους. Η σωματική βία που ασκεί ένας ενήλικας στο παιδί είναι σημάδι χαμηλής αυτοεκτίμησης του, έλλειψης αυτοελέγχου και αισθήματος ανικανότητας. Όταν χτυπάμε τα παιδιά μας, τους ανακοινώνουμε με τη συμπεριφορά μας , ότι δεν αξίζουν την αγάπη, τη φροντίδα και την έγκρισή μας, δημιουργώντας τους αίσθηση ανασφάλειας και χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Λόγος #3. Τα παιδιά που έχουν χτυπηθεί, συχνά καταλήγουν να χτυπούν τα δικά τους παιδιά ή να επιλέγουν κακοποιητικούς συντρόφους. Δυστυχώς, τα παιδιά που έχουν χτυπηθεί θα κάνουν συχνά το ίδιο μετά από χρόνια, όταν μεγαλώσουν και δημιουργήσουν τις οικογένειές τους. Δεν είναι ασυνήθιστο για παιδιά βίαιων γονέων να επιλέγουν ασυνείδητα έναν βίαιο σύντροφο, αναδημιουργώντας έτσι μια τραυματική παιδική εμπειρία στην ενήλικη ζωή τους. Αν δεν διακοπεί, αυτό το μοτίβο μπορεί να συνεχιστεί στις επόμενες γενιές οικογενειών.

Λόγος #4. Η σωματική τιμωρία- βία οδηγεί συχνά σε προβλήματα ψυχικής υγείας αργότερα στη ζωή του παιδιού- ενήλικα, με τα πιο συνηθισμένα να είναι η κατάχρηση ουσιών, η κατάθλιψη και το άγχος.

Με αγάπη,

Μετάβαση στο περιεχόμενο